இறையன்பு

வெ. இறையன்பு அவரது மனைவியுடன்

‘Random Thoughts’ is a collection of 51 essays written by Thiru.V.Irai Anbu, a senior I.A.S. officer of Tamil Nadu under a fortnightly column in the  Madurai edition of THE HINDU Metroplus over 100 weeks.

For V.Irai anbu who is famous for his writing and oratorical skills in Tamil, this was a maiden sally into popular English writing. He chose his topics at random, from nature and human behavior.  Each essay of about 600 words contains words of wisdom from a man who has unquestionable depth of knowledge. ‘Random Thoughts’ is not an exercise in pontification but a portrayal of human behavior and beliefs.

V.Irai anbu in ‘Random Thoughts’, attempts to help the reader visualize abstract qualities through appropriate use of metaphor and imagery.  All the essays are laced with subtle humour  that has a functional use.  They need not be read as a philosophic treatise but as a common man’s observations of  human nature. It is like standing in front of a mirror and laughing at one’s own deficiencies.

Each work carries a distinct stamp: alliteration. A person famous for the musical use of Tamil in speech and writing has attempted it in English too, with considerable success. “When the mundane disappears,  the sublime surfaces.  We smell the extraterrestrial aroma and hear the extraordinary concert.  We stumble upon super consciousness and communicate sans world, sings and gestures.”

He has consciously chosen the simple sentence for structuring his work.  This structural device has helped him to load each sentence with meaning and also make the reader pause and contemplate on what he has read. “There is nothing called non-violent  revenge.  The very thought to attack is violent.  Pregnant anger is worse than delivered action”. No doubt the column attracted readers of all ages.

THE HINDU take pride in publishing the “Random Thoughts” of V. Irai anbu, which I am sure would be  cherished as a prized possession by the readers.

அங்கீகாரம்

• எப்போது நம்முடைய பணியை நம் மகிழ்ச்சிக்காக செய்கிறோமோ அப்போது அங்கீகாரங்கள் அவசியமல்ல. நம்மிடமிருந்து கிடைக்கிற அங்கீகாரம் அடுத்தவர்களுடைய ஒப்புதலைக காட்டிலும் முதன்மையானது, மேன்மையானது.

• பல நேரங்களில் ‘பிரபலம்’ என்கிற கடுதாசி தவறான முகவரிக்கே போய்ச் சேர்ந்து விடுகின்றது.

அழகு

• தான் அழகு என்று நினைக்காதபோதுதான் அழகு அரும்ப ஆரம்பிக்கிறது.

• அழகுக்கும் அருவருப்புக்கும் இடையில் இருக்கிற இடைவெளி மயிரிழையைக் காட்டிலும் மெல்லியது என்பதை உணர்த்தத்தான் அசிங்கமான கூட்டுப் புழுவில் இருந்து வண்ண மயமான பட்டாம் பூச்சியை இயற்கை சிறகடிக்கச் செய்கிறது.

அறிவு

• கல்லில் வேண்டாத பகுதிகளை நீக்க, சிற்பம் அகப்படுவது போல, நமக்குள் உள்ள வேண்டாத பகுதிகளை நீக்கிச் சான்றோரானால் என்ன என்று முயற்சி செய்து பார்க்கலாம்.

ஆசிரியர்கள்

• தொடர்ந்து மாணவனாக இருக்கச் சம்மதிப்பவர்கள் சிறந்த ஆசிரியர்களாகத் திகழமுடியும்.

ஆன்மிகம்

• கடவுள் நம்மைக் காப்பாற்றட்டும். நாம் கடவுளை காப்பாற்றவேண்டிய அவசியமில்லை.

• நம்முடைய பிரார்த்தனை என்பதே புகார்ப் பட்டியல்தான்.

இசை

• எல்லா இசையும் நமக்குள் நிரம்பிக்கிடக்கும் இசையை வெளியே கொண்டுவரத்தான்.

• இசையில் இருக்கும் இசையைக் காட்டிலும் அவற்றின் இடைவெளியில் இருக்கும் இசை மிகவும் முக்கியமானது. அந்த மவுனமே இசையைத் தீவிரப்படுத்துகிறது.

இயற்கை

• மரமே புனிதமானதுதான். அது காற்றையே ஹோமப் புகையாகவும், மழையையே மங்கள தீர்த்தமாகவும் அனுப்பும் மகத்தான மண்ணின் சீதனம். இயற்கையின் நூதனம், இருத்தலின் சாதனம்.

இலக்கியம்

• இலக்கியவாதி என்பவர் இலக்கியத்தை நுணுக்கமாக, நுட்பமாக வியாக்கியானமாகப் பேசுபவர்கள் அல்ல; படிக்கிற இலக்கியத்தின்படி நடக்கிற மனிதர்களே நல்ல இலக்கிய வாதிகள்.

உணவு

• உணவுப் பொருட்களை வீணடிப்பது என்பது வறுமையை உதாசீனம் செய்கிற செயல் மட்டுமல்ல, உழைப்பை அவமதிக்கிற செயலாகவும் கருதப்பட வேண்டும்.

உழைப்பு

• நமக்கு நாமே முதலாளியாக மாற நினைக்கும்போதுதான் நமக்கு உழைப்பு திருவிழாவாக முடியும்; வியர்வை பன்னீராகக் கருதப்படும். ‘முதலாளி’ என்பது ‘முதல் தொழிலாளி’ என்பதன் சுருக்கம்தான்.

• சுகவாசிகள் இருக்கும் நாட்டில் விலைவாசியும் அதிகமாகத்தான் இருக்கும்.

கலைகள்

• சிற்பி நினைப்பதெல்லாம் சிற்பம்தான் தன்னுடைய கையொப்பம் என்று.

குறையும் திருந்தலும்

• கெட்டவர்கள் திருந்தினால் அவர்களைப் போல் நல்லவர்கள் இல்லை.

சுதந்திரம்

• பயமற்ற மனமே சுதந்திரமானது.

சுயநலம்

• சுயநலம் முந்த வைக்கும்; ஆனால் சமயத்தில் முழங்கால்களையே முறித்துவிடும்.

சொல்… வார்த்தை… பேச்சு…

• சகலநேரமும் பேசிக்கொண்டிருப்பவர்கள் பேச்சைக் கேட்பதற்கு யாருமே இல்லை. எப்போதாவது பூக்கின்ற குறிஞ்சி மலரை எல்லோரும் பாராட்டுகிறார்கள். நெருஞ்சி பூப்பது ஒரு செய்தியாகக் கூட இருப்பதில்லை.

தன்னை உணர்தல்

• நேற்று இருந்ததைக் காட்டிலும் இன்று அதிகம் மகிழ்ச்சியுடன் இருக்கிறோமென்றால் நாம் வளர்ந்திருக்கிறோம் என்று பொருள்.

• புல்லாங்குழல்கள் எப்போதும் காலியாய்க் கிடக்கின்றன. தான் நிறைந்திருப்பதாய்க் குப்பைத் தொட்டிகள் குதூகலிக்கின்றன.

துறவி…

• துறந்துவிட்டோம் என்கிற எண்ணத்தையும் துறப்பதே சிறந்த துறவு.

நன்றி

• நன்றி சொல்வது எல்லோரும் எதிர்பார்க்கிற, ஆனால் தாங்கள் மட்டும் சவுகரியமாக மறந்து போகின்ற ஒரு செயல்.

நாடு… சமூகம்…

• ஒரு சமுதாயத்தின் எழுச்சியும் வீழ்ச்சியும் அவர்கள் பிரதானப்படுத்தும் நபர்களால் அளக்கப்படுகிறது.

நேர்மை

• எந்த நாட்டில் குண்டூசி தரமாகச் செய்யப்படுகிறதோ அங்கே ராக்கெட்டுகளும் பாதிவழியில் கடலில் விழவேண்டிய அவசியம் இருக்காது. நேர்மை நம்மைப் பொறுத்தவரை உடையாக இருக்கிறது. அது தோலாக மாறும்போதுதான் நாம் நிமிர்ந்து நிற்கமுடியும்.

பணி

• மகுடத்திற்காகக் குனிவதும் தலைகுனிவுதானே!

புறக்கணிப்பு

• நிராகரிக்கப்படுபவர்கள் எல்லாம் நிராயுதபாணிகள் அல்லர். அவர்களே நிற்கக் கூடியவர்கள், நிமிரக் கூடியவர்கள், நிலைக்கக் கூடியவர்கள்.

மானுடம்

• குஞ்சு பொரிக்காத முட்டைகளையும், விதையில்லாத பழங்களையும் உற்பத்தி செய்ய ஆரம்பித்தபோதே முதியோர் இல்லங்கள் பெருகத் தொடங்கிவிட்டன.

முதுமை

• முதுமை உடலோடு தொடர்புடையது. முதிர்ச்சி மனதோடு தொடர்புடையது.

மௌனம்

• பேசாமலேயே புரிய வைப்பதே சிறந்த மொழியாளுகை.

வரலாறு

• வரைபடத்தில் உள்ள கோடுகளை விரிவாக்கும் தகராறுதானே உலக வரலாறு?

வன்முறை

• வீரம் வெட்டுவதில் இல்லை; கட்டுவதில் உள்ளது. வீழ்த்துவதில் இல்லை; வாழ்த்துவதில் இருக்கிறது. உடைப்பதில் இல்லை; உண்டாக்குவதில் உள்ளது. நொறுக்குவதில் இல்லை; உருவாக்குவதில் அடங்கியிருக்கிறது.

• நாம் பூக்களைத் தூவினால் அவை மாலையாக வருகின்றன; நாம் கற்களாக எறிந்தால் அவை காயங்களாக நமக்கே திரும்பி வருகின்றன.

வெற்றி

• ‘வெற்றிக்கும்’ ‘வெறி’க்கும் ஒரு சின்ன ஒற்று மட்டுமே வேறுபாடு என்பதைச் சற்று உற்றுநோக்கினால் உணர்ந்து கொள்ளலாம்.

Bharathi – a Visionary

மகாகவி பாரதியாரின் 125வது ஆண்டு விழாவை முன்னிட்டு நடைபெற்ற பன்னாட்டு கட்டுரைப் போட்டியில் இரண்டாம் பரிசு பெற்ற கட்டுரை

Introduction

Bharathi was a rare star in the firmament of Tamil Poetry. He illuminated Tamil literature by transforming contemporary trends in verses and lyrics.  He is unanimously acknowledged, the poet of renaissance and a poet non-pareil. Shakespeare applied brakes in the changing mode of English literature by his immense contribution. Before him, it wo8ld be difficult to read play written by Chaucer or University Wits without paraphrase. Shakespeare wrote for common men and his works were immortalized.  Similarly Bharathi became a trendsetter in Tamil literary tradition.  It can be classified as pre and post Bharathi eras.

Poet with a difference

Bharathi is known for his immaculate innocence and impeccable integrity. He never swayed in his principles or oscillated in determination. With his poor economic background, he fought tooth and nail against the atrocities perpetrated by the British Empire. His voice, surcharged with patriotic fervor echoed in the horizons of freedom movement in Tamil Nadu and created reverberations in the souls of Tamil youth.

Bharathi was a man who lived his words. For him, Vijaya Bharathi states, “Life and literature were not separate entities; poetry was the essence of life to him and life is poetry itself”. His poesy was brimming to the brink and it was ‘spontaneous overflow of powerful feelings’. He wrote out of insight and intuition/ He was unique in so many facets of life that one would wonder how scholarly he was, after perusing his works.

Bharathi – a radical

He was polyglot. His poems make the reader comprehend his mastery in geography, history, mythology, English literature, law, classical and science.  He upheld the lofty traditions of our country but, at the same time, was not a conservative. He was for a modern India, growing from strength to strength by consolidating its resources, knowledge and scientific temper.

He wanted India to prosper in art, literature, scientific innovations, industrial growth, economic equity and democratic outlook. He wanted the women of India to be liberated from the clutches of superstition and mindless suppression.  All these dimensions of Bharathi were simply incredible for the persons who have not gone through his classical poetry, even once.

Bharathi vision

By delineating his poetry on our country, ‘Bharathi Desam’, we could appreciate the vision he had in constructing a new, strong and sound India by all means.  It was a great dream which is being realized today by this nation. AS a result, rhetoric is becoming reality.

Bharathi wanted our youth to explore great heights, which will strengthen their bones, solidify their muscles and heighten their spirits. He gave a clarion call –

“We shall stroll on the snow clad silvery heights of the Himalayas”

The British ascertained their suzerainty over others in the globe just by virtue of their naval strength.  Once upon a time, the Bay of Bengal was called ‘the Chola’s Lake’. Rajarajan and Rajendra, the later Cholas, conquered the south eastern nations as they had a mighty navy and brought glory to the south. When the north was under peril by the invasions of alien rulers, the south was glowing under the glorious rule of Cholas. The British captured many parts of the world due to their authority over sea.  Before they mobilized their navy, they were slaves under the French rule.  Etymology reveals that the names of the animals like sheep, pig, deer were all English names.  But their meat, viz., mutton, pork and venision were French terms.  The British as slaves reared the animals and the French as masters ate their meat.  However, a 360 degree turnaround took place when the British grew strong in exploring the sea.  That is why Bharathi was very particular that we should have a strong navy and explore all the water bodies around the world, not only for trade, but also for security.

Bharathi said, “Our ships shall sail across the high seas”

Schools – temples of learning

Education was emphasised by Bharathi and schools were adored as sacred temples.  Bharathi was rebel, who once said we had more spirituality outside our temples.  For him, knowledge and wisdom were holier that rituals. That is why he proclaims,

“We shall set schools – all sacred temples for us”

Sethusamudram Project, a long-time dream of all Tamils, is now getting meterialised. Bharathi visualized –

“We shall span the sea to reach Sri Lank

and raise the level of the ‘Sethu’ and pave a road on it”

Nationalising rivers is often insisted as a mission to solve the disparities in water utility. Linking rivers is cited as the panacea for solving our poverty. It is astounding to know that Bharathi wanted this to happen long ago to solve the problem of paucity of water in drought-dominant places and abundance in flood prone regions.

“We shall water central India

With the bounteous rivers of Bengal”

Against Fanaticism

Though he appreciated the sweetness of our Tamil language, he was certainly appreciative of the melody and richness in other languages.  He wanted our nation to rise above fissiparous tendencies like linguistic fanaticism, and religious chauvinism. He wanted the poets of Maharashtra to be honoured with gifts of ivory from Kerala. He fervently desired the heroes of Rajasthan to be honoured with ornaments of refined gold from Karnataka. He visualized the unity and integrity of India where love and respect blossomed without any favouritism or nepotism.

Modern India

Industrial advancement, production of paper and proliferation of print industry, inauguration of factories, dynamism in work culture and self – sufficiency in defence were strongly advocated by Bharathi for enabling us to build a mighty nation. His uncompromising attitude in enhancing our role in all fields is evident in his powerful lines.

“We shall make tools and weapons

We shall produce paper

We shall open factories and schools

We shall never be lazy or weary”.

Science strengthens our brain and traditional wisdom, our heart. Mere scientific growth sans aesthetic sense will take away the beautiful colours and fragrance of this world and render it black and white.  Music, sculptures, paintings and literature are equally important to enrich the canvass of our life and render it a grandeur exposition.

Bharathi cautions –

“Both scriptures and sciences we shall learn”.

Scaling the heights of the sky and descending to the depths of the sea, both have been visualized.  He wanted us to excel in astronomy, space research as well as in oceanography.  He also wanted us to explore the mysteries of the moon and at the same time learn the arts of street – sweeping.

Dr. Martin Luther King Jr. said –

“If a man is called to be a street sweeper, he should sweep streets even as Michael Angelo painted, or as Beethoven composed music or Shakespeare wrote poetry. H should sweep streets so well that all the host of heaven and earth, will pause to say ‘here lived a great street sweeper who did his job well”.

Barathi paid tribute to dignity of labour. In other words, he wanted our knowledge to be down to earth, highly practical and not simply Utopian.

A hygienic environment, clean street, good drains, nice lay outs and pure environment free from flies and mosquitoes are all the symbols. Bharathi might have had in mind. The radical lines that flew from his pen prove this point –

“the heavens and oceans we will explore;

The mysteries of moon we shall unravel,

The art of street – sweeping too, we shall learn”.

Social equity

Economic uplift men alone will not make sense in India context. Social justice is equally important. A society infected with evils of caste and communalism can never become outstanding by mere increasing industrilisation and innumerable educational institutions. Standard of living can become significant only by achieving high standards of life.

Bharathi was certainly aware that the Indian society was fragmented with caste and communal problems and they were great obstacles in preventing the real development of the nation. Growth should be distributed with social justice. He wanted our nation to be free from the discrimination of caste and community. He placed this idea deliberately in the last stanza, to stress that it is a proviso. Unless the provision is applied, all other advancements will be futile.

“Only two castes there are,

Those helpful to others are the high born,

the upright men of virtue

all the rest are low born”.

Conclusion

While showering encomiums on Bharathg, Arignar Anna once said. “Poets were vendors of virtues in verses and the acted either as temple bells or palace drum. Bharathi was certainly the Morning Star of Tamil Poetry as he was people’s poet”. Bharathi wrote his poems for the liberation of our country. He had intellectual profundity in all spheres of life. He never sold himself in any circumstances, despite his penury. His poem had both emotional quotient and intelligence quotient in the right proportion. His poem adopted in this article illustrates how he had gone for a balance of mind and heart. This single poem can serve as the MISSION STATEMENT for the whole planning process of our country and when we achieve this ‘mission statement’, we will be self-reliant, self sufficient and self adequate.

V.Irai Anbu, I.A.S.,